Elim kafamda
Saatlerce öylesine bakarım
Penceremden dışarı
Pencerem olmuştur bana her zaman
Dünyaya açılan kapım
Bu küçücük dünyamdan
Yaşamı seyrederim saatlerce
Bıkmadan usanmadan
Kimi zaman güneşin doğuşunu
Kimi zaman batışını seyrederim
Penceremden yaşarım hüzünleri, sevinçleri
Güneşin doğuşuyla kalbim kıpır kıpır olur
Sevincim kat kat yüreğimde kuşlar uçar
O zaman kucaklarım dağları, taşları.
Güneşin batışıyla hüzünlernir, duygulanırım
İçim kabarır kimi zaman ağlarım da
Ama hep içimdedir güzel sabahların umudu
Bitimsiz sevgilerde bulurum kendimi
Yaşarım ben penceremden dört mevsimi
Baharı uyanışında yeniden doğuşu duyumsarken
Son bulan bir ömürün bitişi gibi yavaş yavaş
Yok, oluşları sonbaharda yaşarım
Yağmurun yağışını bile penceremden yaşarım
Penceremden yağmurda ıslanmayı ağaçlar gibi
Toprak kokmayı, nenli nemli
Toprağa bir fidan dikebilmeyi hayaller dolusu
Kucak kucak kucaklamayı bütün doğayı
Hissetmeyi dağlardaki bütün çiçeklerin kokusunu
Bir çiçeğe, bir güle dalında dokunabilmeyi
Koklamayı misler gibi
Kokusunda şifa bulmayı penceremden yaşarım
Penceremden yaşarım sokaklarda koşabilmeyi
Çocuklar gibi koşup oynamayı
Kuşlar ve ağaçlar arasına karışmayı
Kuşlar gibi uçabilmeyi özgürce gökyüzünde
Bir bebeği kucağımda öperek sevebilmeyi
Ya da birine bir selam verebilmeyi
Bir kumsalda çıplak ayak yürüyebilmeyi
Penceremden yaşarım
Bir imdada koşabilmeyi ya da
Bir dolmuşta yaşlılara yer verebilmeyi
Hatta sevdalara düşmeyi
Penceremden yaşarım ben
Penceremden yaşarım her şeyi
Sahip olmak varken dört tekerlekli arabaya
Ben iki tekerlekli arabamla her zaman panceremde
Hüzünleri sevgilerde yıkayıp yaşama
Bu penceremden hayat dolu bakarım...

www.emineusta.sayfasi.de