Yıllarım geçince saçımı döktüm,
Dizimde bağ çözüldü, bedenen çöktüm,
Tüm olumsuzları içimden söktüm,
Dilimden dökülen ağıt ağladı,
Adını yazdığım kâğıt ağladı.


Ufuk çizgisinde bir kaşa döndüm,
Çiğnene çiğnene bir taşa döndüm,
Yolunu kaybetmiş bir kuşa döndüm,
Yüreğim peşinde koştu ağladı,
Hasretinle gözüm coştu ağladı.


Kırılan kalbimin tamiri olmaz,
Senin de yaptığın yanına kalmaz,
Solunca yapraklar yeniden solmaz,
Baharım güz oldu yaprak ağladı,
Bir damlaya hasret toprak ağladı.


Yürek depreminde aklım oynadı,
Kırıldı kalbimin kolu kanadı,
Hayatın gerçeği böyle sınadı,
Anlımda çatılan kaşlar ağladı,
Gözümden dökülen yaşlar ağladı.


Özbekoğlu der ki; maziye baktım.
Bir yıldız parladı gözümü diktim.
Anılar canlandı resmini çektim.
Hayalin gözümden geçti ağladı.
Gam yüklü bulutlar uçtu ağladı.

23 Ocak 2023 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK

Kaş, gaş: Bir vadinin karşısında uzaklarda yüksek sarp kayalık, uçurumların bulunduğu ufuk çizgisiyle kesişen alana verilmiş isimdir. (Ermenek yöresinde)