Öyle özledim ki içimde yangın
Sensiz yaşanmıyor baharım yazım
Sen beni unutur gider mi sandın

Gel artık bekletme sana tek sözüm
Acıyla doldurma benim can özüm.


Hilal kaşlısına vurgun bir aşık
Sarmaşık misali zülüf dolaşık
Tutun ellerimden yıldızım düşük

Bozuldu düzeni çalmıyor sazım
Bir de sen öldürme benim can özüm.


Olamadı kimse senin bir harcın
Kollarımda yatan yavru güvercin
Sana teslim oldu surlarım burcum

Çekemem başka bir gönülün nazın
Feleği güldürme benim can özüm.


Gecede gündüzde aradım durdum
Kimine yalvardım kimine sordum
Tenhada oturup sigara sardım

Tozlu yollarında kayboldu izim
Yorup ta yıldırma benim can özüm.


Adını ünledim aylardan beri
Bitmeden şu ömrüm dön de gel geri
Hayatım toz duman bir harman yeri

Kimseye diyecek kalmadı sözüm
Saçlarım yoldurma benim can özüm.


Yaz bahar görmedim döndü hep kışa
Yorganım yılana yastığım taşa
Çaresiz sarıldım hayale düşe

Gözlerimde umut yürekte sızım
Güneşim soldurma benim can özüm.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)