14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1617
Okunma
Hayatta nankör olmayan tek insan
Sensin, benim hüznümde neşe saçan
Dersin ‘Allah affeder iyi kul’san’
Baharsın rengarenk çiçekler açan
Mutluluğumuz için hep çırpınan
Bizim için gece, gündüz çalışan
Hastalandığımda yanımda duran
Toprak gibisin annem can-kan katan
Asla yüzüne bakmaya doyamam
Güzel kalbini kimsede bulamam
Olamam senden ayrı hiç yapamam
Su gibisin; içtikçe kanılmayan..
Hiçbir zaman desteksiz bırakmayan
Darda kaldığımda hemen koşan
Ağlayınca benimle bir ağlayan
Bazen yağmurumsun çöllere yağan
Zaman- zaman boşluğumdan çıkamam
Geçer zaman; ah! kendimi tutamam
Ne yapardım ben, sen olmasan Anam,
Yakamoz sanki karanlığa doğan
Güllerin en güzeli sensin Annem
Yanımdayken de bile özlemimsin
Senden ayrılamam ki her şeyimsin
Canımda can gibisin, canım annem
Ömür boyu ayırtmasın yaradan
Olmasın hiç, hayatımızda hüsran
Senin olsun Anne, ömrümden kalan
Sultanım sen, gönlümün tahtı Annem
08/03/2008 ÜNZÜLE KOÇOĞLU
CANIM BABAM adlı şiir kitabında yayımlanmıştır