Uğruna âlemlerin yaratıldığı insan
Seni anlatamaz ki hiçbir dil, hiç bir lisan
Ne olursun ey Nebi yine bizimle olsan
Parçalanan ümmeti bir araya toplasan...

Garibiz şu dünyada, yabancıyız biz bize
Dağıldık parçalandık, hasretiz özümüze
Gel bir güneş gibi doğ, karanlık ömrümüze
Uyanalım gafletten gelelim kendimize....

Karanlık ufkumuzda beklenen şafaksın sen
Her gün yeniden doğdun,uyuyordum fakat ben.
Öyle bir ümmet olduk, sünnetini terk eden
Yine gel ne olursun şahlanalım yeniden...

Yansın bu can ey Nebi, senin aşkınla yansın!
Öyle yak ki gönlümü hiç bir zerre kalmasın.
Yok olan koca ümmet yeniden tohumlansın
Senden gelen bir nurla, bir yağmurla uyansın...

Yine gel yeniden gel! toparla şu ümmeti,
O pak ashabın gibi yaşayalım sünneti.
Ne cehennem korkusu,ne istersin cenneti
Demedin mi ey Nebi? "Ümmeti ahh ümmeti."

Nuriye Akyol (Hicranî)

Görsel alıntıdır