Bize versin diye bekliyorsunuz,
Menfaat yolunu erken sezenler.
Gidip şer kapısı yokluyorsunuz,
Zenginlere methiyeler düzenler.

Vicdanlara sığmazsınız darsınız,
Mübah sayıp bütün haltı yersiniz,
Kızıp küfür etsek günah dersiniz,
Necaset suyuna batmış yüzenler.

Görüntü hep fulü duruşlar sakil,
Kendisine sorsan derler ki akil,
Rabbim ihsan etsin onlara akıl,
İnsan diye orta yerde gezenler.

Vicdanları ince cüzdanlar şişkin,
Adalet denince olmuşlar şaşkın,
Fakirin yanında her daim pişkin,
Garip, gurabaya hedef çizenler.

Yakın ve yandaşı hep aynı ekip,
Gönül yolundaki tahtları yıkıp,
Daim bağırıyor meydana çıkıp,
Haksız varken haklılara kızanlar.

Hukukta terazi yanlış tartıyor,
Suçu sabit olsa onlar yırtıyor,
Sayıları her gün daha artıyor,
Yoksulun haline kader yazanlar.

Deyin divaneyim, sayın ki safım,
Kul hakkı yiyene zinhar yok afım,
Hisse alanlara tüm sözüm lafım,
Her gördüğü zorda gurur ezenler.

A. Kadir YALDIZKAYA