Ne yüzüme gülen ne de bakan var
Yalnız ağlıyorum, yine Rozalya
Artık her gördüğüm portrede kan var
Eriyorum günden güne Rozalya


Sanki bir prenses idin irandan
Bir güldün gözlerim doldu nirandan
Kalmadı gönlümün farkı virandan
Ben ayrı düşeli senden Rozalya


Hazan vurmuş gibi sarı yapraklar
Yağmurlu ve mahzun bütün sokaklar
Bilmem niçin böyle sır gibi saklar
kader gül yüzünü benden Rozalya


göklerde yağmursun yerde turapsın
Gözlerime vuran tatlı serapsın
Sensiz şu bedenim canı ne yapsın
Bir derdim var farksız binden Rozalya


Bir kızıl goncasın gönül unutmaz
Su olur göz yaşım seni kurutmaz
Mecnun oldum sana çöller avutmaz
Can ayrı kalır mı tenden Rozalya


Ayrılık ateşin boğdu dumana
mümkün mü dayanmak geçen zamana
Ben boyun eğmezken böyle fermana
Sen razı mı geldin dünden Rozalya



Ne yüzüme gülen ne de bakan var
Bakıp ağlıyorum düne Rozalya
Artık her gördüğüm portrede kan var
Eriyorum günden güne Rozalya


Ahh! Rozalia Eyvah Rozalia
Zalim Ayrılığın tövbesi yokmuş
Bu ne bağışlanmaz günah Rozalia.