Bu şiir, zamanın geçişine, hayallerin sınırlarına, gerçeklerle yüzleşmeye ve duygusal bir ayrılığa dokunan güçlü bir ifade içeriyor. Şair, zamana olan ihtiyacını, hayal kırıklıklarını ve gerçeklere duyduğu ihtiyacı anlatıyor. "Yoksa yok kaybolacaktım" ifadesi, şairin hayalleriyle yüzleşme sürecine olan zorunlu ihtiyacını vurguluyor.

Şiirin ikinci bölümünde, zamanın akışında kaybolmanın yanı sıra uçsuz bucaksız rüyaların selinde kaybolma metaforu kullanılmış. Bu, şairin belki de aşırı hayal kurmaktan kaynaklanan bir tür kaybolma hissini ifade ediyor. Ancak, güneş ışığı yüzüne dokunduğunda, şairin yeniden doğma ve gerçeklerle yüzleşme arzusu uyanıyor.

Üçüncü bölümde ise şair, geçmişte yaşadığı anların ve duygusal bağların sona erdiğini ifade ediyor. Ancak, sevilen birini unutmak, aramak ve sevmek arasında geçen içsel çatışmayı da açığa çıkarıyor. Bu çatışma, şairin duygusal karmaşıklığını ve sevgiliye olan özlemini güçlü bir şekilde ifade ediyor.

Şiirin sonunda ise şair, yeniden başlama arzusu ve hayallerini gerçekleştirme çabasıyla içsel bir güç bulmaya çalışıyor. Ancak, geçmişteki aşkın hala içinde bir umut bıraktığını söyleyerek, duygusal bir çekişme ve belirsizlik hissi bırakıyor.