Adım adım yürürken yolum oldu gözlerin
Engelleri aşarak geliyorum nerdesin
Bağlansa da ayağım kırılsa da dizlerim
Ferhat gibi dağları deliyorum nerdesin.


Senin sevdan asi dir, benimki deli Tuna
İçimdeki dinmeyen esip duran fırtına
Avucunda solmasın öptüğüm o al kına
Geçti bahar bitti yaz soluyorum nerdesin.


Göçmen kuşlar misali uçup gittin uzağa
Hangi cellat düşürdü o ceylanı tuzağa
Son yolculuğum olsa yatırsalar kızağa
Visaline erişmek diliyorum nerdesin.


Gül yüzüne bakınca tutulur ayla güneş
Geceleri yıldızlar olamazdı sana eş
Benim sevgim gerçekti ne hayaldi ne de düş
Sabahsız uykulara dalıyorum nerdesin.


Aradım karış karış her caddeyi sokağı
Issız yerde kurulan obaları otağı
Garip kuşun olmazmış bir yuvası yatağı
Bulmak için zamanı eliyorum nerdesin.


Yedi mevsim boyunca bekledim gelişini
Resimlerinde bile özledim gülüşünü
Vura vura yıkarak seyrettin ölüşümü
Yüreğin taş mı oldu ölüyorum nerdesin.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)