onun uçu(n);
bakdım onnar Gırınbaşına mı
ben Goca Duzla’dan Garadepeye
Gorunun eteğinden, Mezerdüzüne öte
gece geç yarıda gılavız “filik” geçi eşinmeye
goyunnardakı yedekler löndürdemeye
takalar akışmaya başladı mıydı
yazın ıscaklar çökmeden
başlarlar kürneşmeye hemen
sürüyü Tülüyurdun’nun öte yüzdehi
Goca Balamıdın altında yatırdım
denizden ıpıl ıpıl bi hoyraz esip batı(r)..
kendimi de bi “dulda”ya atdım
“ay-aydını ooohhh” gel keyfim gel ıp-ıratın..
köpeklerin biri bi yanna,
öteki öte yanna,
Allah vere de
böcü file enmese
.
eşeğin he(y)besini endirdim,
kepene(ği)mi bi çalının,
azzığımı bi çöğürün üsdüne atdım,
harbiyi çıkardım; noluuur-nolmaz
ya da nolmaaaz-nolmaz,
hani olmadık, olmaz
her e(h)timale ğarşı
içine bi dene donuz sıkısı depdim,
şö(y)le pinar çalısına, tekkırayı diredim
hö(y)le de bi galkamağa verdim sırtımı
gövyüzü parıl-parıl, vız gelir ıscağı, ayazı
uzansan ıldızlara etişeğmişin gadak
ta öyle valla gövyüzü pamparlak
..
avırdımı godum sol avcıma
tengildim sol yanımın üsdüne
“hinci yavıklıyın damının garşısına varacan
damın başında bulaşık mı yuyoru,
kınalı elleriyne(n)
yonsa gene halı mı dokuyoru
olur mu olur, gece-ğece,
halı bazara etişeceğ(i)se
yohut da çay mı demlemiş..
kekik mi bişirmiş?!..,
“el etcen”
göz etcen
gülecek, gülecen
hinci sana da bi gupa getirecek
kendi elceğiziynen garışdırmış,
beş gaşşık şeker atmış
eyicenem dadıkdırmış şekere, üflemiş
şerbeti dibine çökmüş
kendi eliynen içirecek emme;
höyle! ince ince
deri peyniri çomaç da dürmüş
derken hu lodosunan barabar..
sen onu düşlersin
o seni anar
dünnada taha eyi ne var
.
valla canın geçiviri düşlerkene
“ooohhhhhhh..” şükür emrine
düşü file yetiyo valla
gara cücene
gara zevdalıya
..
ay-aydını, emme nassı!,
bi uyku basdırıyo kuu!
o ğadak olu(r)
kepeneği beceğine depdim de
yasdadım başımı
gavşırmadım beceğini de
sivrisinek filen gelmesin deye
o namerd olasıca da gecenin ısca(ğı)nda..
kendi soluğum bunalttı
sol dirseğimin üstüne büküldüm..
başım hâlâ sol avcımda, geçiniymişiyin
ne ğadak geşdiyse tingedek düşdüm
dıkkat kesildim etirafa
..
duralakdan çomak köpek dikdi gulaklarını
huysuzlanmaya, hırlaşmaya başladı
aşşa do(ğ)ru bi keş adım atdı
akıllı çomak, aklınca beni gollayoru
ay aydınına da i(n)san bişiy seçemeyo ku,
tedirgin köpek dikdi guyruğunu
bi gıpraşma; bi garaltı, maraltı
ı ıhh.. baya canım sıkıldı Allah var;
bildiğin çalı garaltısı her yannar
bi gımıltı-mımıltı, bi ğaraltı,
bi vızıltı, bi hışıltı
ı ıhh, ne bi ses,
ne (de) bi nefes
varısa da yoğusa da goyunnarın geviş getirişi
o gadak; beni aldı bi marak
Allah var böcü-möcü ossa
pırıkır sökülü(r) davar
perem perem dağılı(r) zavallılar
böcü-möcü ossa goyun yatıviri mi
can datlıdır ne de ossa
dıkkat kesili(r) mallar
.
neyise çok geşmedi,
duralakdan gene
gara bosdi de aya(ğa) gakdı,
dıkkatını aynı nokdaya verdi
gözünü eğsmedi direşdi
“ürmeyi bilmezse it
sürüye dadanı(r) kirt” deye
hemen kendimi sipere aldım
usulcukdan kel-gıraya doğru gaykıldım,
çakdırmadan, yere gulak verdim ı ıhh!..
bişiy annayamadım
Allah var; bi cığışdı-mığışdı yok
emme içime bi gurt düşdü gene de
canavar ya da hırsız-mırsız file ğelmese
gerşi canavar ğelse goyun sezinner
sezinnese huzursuzlanır yerinde duramaz
üst-aya(ğa) ga(l)kar köpekler
böyle bi ğecenin leylisinde
hayırlısı i(n)şallah dedim gene de
n’oluur.. n’olmaz..
.
Allah var ya yüre(ği)m de bi küpültü
sağ elim gırayı öpdü
eyisi mi tüfe(ği) cekete saplayıp
sürünelek balamıda dırmanıp
golaçan etmesem olmaz
canavar-manavar ossa
Allah mafaza
köpekler yerinde durmaz
..