“-ıslık çalalak;
güççük daşlar atalak,
deyne(ği)nen iresim yapalak,
sürüynen ekinnerin arasında duralak,
yalan yannış türküler söyleyelek,
arada bi aklıma ğelennere gülelek,
bazılarına söğelek,
elden geldik kadak;
gözümü zerre gırpmadan,
goyunnarı zıyana sokmadan,
bi(r) “acı bahar” günü “ay aydını”,
yanımdan eğsmeden matıramı
hısım akrabanın anını tanıdım
ha gerşi goca köyde
hısımımız akrabamız olmayan mı var
bereket “yeğe deği(l)” goyunnar
gece geç yarıya gadak goyunnarı örüdüm
deyne(ği)me yasdandım
gece boyu sürüyü ğütdüm
.
gündüz ha(y)di neyse de
gece vahtı gözleri de ğörmeyinşe mi ne?
aş(ç) da bi yandan mallar
valla otu; kökünden gazıyollar
zati; evde yem-saman galmadı
neyye dersen bu sene gış uzun sürdü
Allahın hekmetinden
davar aç, goca samannık boşaldı
bobam bakdı ğördü
hakkından gelemedi ellehem
ellerden eveli örümeye başladı
elim ma(h)kım, ne ğeli(r) elden
mezbur mal dağa çık(a)cak
bari böcüye filen aldırmasak
o mübarek de yavrısı filen ölürse
intikamını bek zert alırımış
davarın boğazını sıkar-sıkar atarımış
meğere eniği kendi kendine öle
o diyarı terkeder gederimiş emme
hankı dağda ne zaman, kimin nerde
canavarın yavrısını öldürdüğünü ne bilecen,
endirdim kepene(ği) eşşekden
yasdandım guytu bi çalıya
“bağcak”ı bağladım yanal goça
“tekgıra”yı diredim yanıbaşıma
..
elimden geldikçene
zıyan olan yerlerden
bilassa da Deveci Sülalesinin anından
uzak duru(rum)n
“len epap neyye” dersen
“serde genşlik var; hemi de
olur ya uyurun-muyurun”
“gorkulu düş görmekdenise,
uyanık durmak evladır” hesabı
durduk yerde bi katakulli bulurun
al başına püsgüllü belayı,
“köpe(ğ)e dalanma çalıyı dolan”,
nemen(l)azım bizimo(ğ)lan
..
bi dee ebi ceddi Cısdan’ınan,
Lelek Bolad’ının geddiği yerlerden
geşmemeye bakarın
neye dersen beladan uzak durcan,
“çamır bulaşmaz emme izi galı(r)”, demişler
adamlar zıyan-mıyan işler,
senin aklında bile yoğukana
derağap geder bi de seni gammazlarlar
puştlar ispiyonculuğu eyi becerir
bi şayia “İrbem filannın ekinini güttü”
yani “bilelek-isdeyelek-gasden”
nerden geldiğini bilemezsin valla
gecenin leylisinde “bi ün”
(bekçi) Bambayram gapına dinelir
“köpe(ği)ni uyutmaz”
n’oldu “mıhdar senni ünneyo”
sen evden çıkasıya gapından ayrılmaz
varısın köy odasına
taha gapının gıranında bekçi
selem-mersen almaz; Gafar Emmi
makeneliye sürmüşdür carcörü
“şırraakk” yaylım ataşı vaziyeti
Anında ortalık “buz keser”
bekçinin elinde “gırıkgale” mavzer
Allah bilir içinde tahta mermi
emme ille o mermi sürme hareketi
i(n)sanı gahrından öldürü
.
gayat dilekdor Gara A(h)mat, mıhdar
“falanın ekinini neye ğütdün”
“getmedim-görmedim-yedirmedim”
yemin billah, ora(ya) getmedim
“Garağuz’dan geşmedin mi”
sorgusuz soalsiz asacak gibi
“geşdim” geşmedim deseen?
“gösdert şahıdını” ne arar,
onnardan başga şahıt mı var
bizim o(ğ)lan Allasen
“geşmediğin yerin şahıdı mı olu(r) len
hadi sen
erke(ği)sen
dün bazarda olmadığını ısbatla
bu hesaplara bi türlü aklım ermedi ğetdi
vallahi billahi”
.
“gişi olmadık bişiyinen suşlandı mı var ya
her şey alay(h)ınadır valla
senin annaca(ğı)n, bi(r) tezvir dava..
işin içinden çıkama(zsı)n asla!”
..
var sen get “ayıtla pirinciyin daşını”
araya ğirerler
elin oğlunun dayısı-mayısı
sen bin yemin et, dinnemezler
elin “köpek döğen”i var,
“kemik kemiren”i var
baş edeme(zsi)n valla-talla
zati Cısdan’ın zeyninde “kırk dilki dolaşır”
emme töbossun birinin guyruğu;
ötekininkine dokanmaz zahar
emme pes valla bilemen,
yetemen..
dalgavık; nası(l) aklında dutar
onca yalanı neresinden uyduru(r)
o da bi(r) nevi “Allah vereseği”
ben beceremen.
elin “elinden ğelene” de bişiy demen
.
tabi bizim de dayımız var da;
bizim dayı zati “götden bacaklı” bişi(y)
kendine ne hayırı var da
ben ondan ne medet umacan
senin annaca(ğı)n
“göcen boku”nun teki,
ne bi ilece yarar
ne bulaşır
ne kokar
..