3
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
345
Okunma
dokuz dedim girdim kapıdan
onu görür müyüm diye
o önümden geçen bir böcek sanki
ezmek istemediğim
en iyisi küreğe süpürüp atmak
canımı acıtmış kımıltıyı
şimdi hayli geride kalan
usul adımı
şimdi bulutlu hava
Haziran’dan Eylül’e armağan
ama kaçıncı dokuz aylarda
dokuz doğuran
ayağa kalkıp pencereden baksam
bir tepenin ardında yatar
belki üstünde bir elma ağacı
veya yaprakları kıvrak bir dal
nerde o çocuk yürek
nerde yüzü al al
içinde aldanışa utanan
yanlış adımlarından
eski günlere çıkılmaz şimdi
oldukça dar merdivenlerden
keşke ona yine dil çıkarsam
geri dönmez ki dokuz aylar..
09. 09. 2023 / Nazik Gülünay
Şiirin sahibi
Cevap Yaz