Karamsarlığın içine gizlenen değil midir
Duyguları depreştirirken hüzne perdedir
Büyümek ister coşkuyla, günden beslenir
Gerçeği gören gözler tehlikeye de benttir.

Çoğunun gördüğü ve anladığından öte
Sıradanlıktan sıyrılmış apayrı bir köşe
Kısmet olmaz ki bu his alalâde kişiye
Detayları kavrayışlar taşır bizi gerçeğe.

Koyu olanın üzerinde daha bir koyuyu
Açık değerlerde de renkçe en soluğu
Hızın içindeki dinamiği, coşkuyu
Sözdeki kökten gelen derin mevzuu
Söylenenden söylemeyeni çıkarabilmek
Can alıcı yerinden kavramaktır bu konuyu.

Bembeyaz kardaki lekeyi görmek değil
Hakkıyla bilen varsa saygıyla eğil
Ne zamana ver ne de mekâna ve meyil
Her şey gelip geçiciyken şu fanilikte
Değişmeyenlerin izinden gidiştir asıl mesele..

Şatafata takılmaz böyle gören göz dünyayı
Varlığın içindeki hazineye yöneltir tüm algıyı
Süslü sözler ve görkemli renkler kof kalırlar
Çirkine sırt dönen, nefsi dizginleyenler ki
Esenliğin koynunda aydınlığa kavuşurlar.


Oğuzhan KÜLTE