Bahar güneşi gibi doğamadı bir türlü
Kara bulut oldu da yağamadı bir türlü
İki evlek bir dama sığamadı emmoğlu.
Kısmeti kısır çıktı sağamadı bir türlü.

Yarım kaldı tarlası süremedi bir türlü
Ne hikmet se ektiği üremedi bir türlü
Umudun yollarını soramadı emmoğlu.
Zenginlik hayaliydi göremedi bir türlü.

Gönlüne vefasızlık sinemedi bir türlü
Boz eşeğin sırtından inemedi bir türlü
Sevginin ateşinde yanamadı emmoğlu.
Mutluluğun ismini anamadı bir türlü.

Umudun fitilini yakamadı bir türlü
Kaderin çivisini sökemedi bir türlü
Acıların yükünü çekemedi emmoğlu.
İçindeki derdini dökemedi bir türlü.

Gariplik sopasını eğemedi bir türlü
Uzandığı ciğere değemedi bir türlü
Zehirli yılanları boğamadı emmoğlu.
Etrafına kızarak çöğemedi bir türlü.

Abdest ırbığı gibi evemedi bir türlü
Üstündeki belayı savamadı bir türlü
Riyakar olanları sevemedi emmoğlu.
Kötülük edenlere sövemedi bir türlü.

A. Kadir YALDIZKAYA