Aşk ki hükümranı evrenin
O kavisli yol ve şatafatlı yalnızlığımın
Zümresi batıl servetin adağı
Günü uyutan şiirlerim…

Geceyle sevişen
Esef yüklü sesinde mısraların
Bir ölçüt ise eğer ki iklim
Şanlı şafağım ruhumun
Şakağına dayadığım
Yalıtılmış yüreğimin meftunu
Bir parmak baldan öte
Yol uzadıkça sana büyür özlemim.
Ve öfkem söner
Zehir zemberek ıssızlık ve aşk nasıl da kıymete biner

Zühre’siyim yasın
Meftunu sancıların
Sanrılı bir yolculuk ve şanlı mazim
Alkış alır cüssem ki boyutsuz bir cüppe
Efkârı dinmeyen bir esaretle örülü
Önüm arkam ve sağım solum
Sağdıcım aşk
Solumda kürediğim gün ve şafak

İzahı var ya da yok bu denklemin
İzafi gölgemle eşleşen sonsuz miktarda dökülmüş yaprak
Köküne sadık bir çiçek
Ülkesine sevdalı yaralı yürek
Meylettiğim huzur ve asalet yüklü
Kırık sarkacın deminde derlediğim şiirlerde
Vazgeçişimle müebbet yediğim iklimlerde

Heceler kordan güz yakın durmakta şehre
Maviden mintan buz bakışlı sevgilim
Meali hüsran ve adağım
Atandığım en üst mevki
Elbet aşktır benim vatanım
Şah damarımdan da yakın
Rengim soluk gizim berrak
Yandaşım kalem ısrarla doldurduğum binlerce yaprak…

Şimdimle iştigalim
Kalan yarımsa mazimde saklı
Yarın olmaya meylettiğim
Zambakların aralıksız açtığı
Bir atlas yorgan gibi s/üzüldüğüm
Üstüne serili döşeğin yamacı
Elbet ne inkârı mümkün ne isyanı
Adaklarım kabul görsün yeter ki.

Azımsansam ne ki ne?
Azat edilesi bir köle gibi düştüğüm peşine
Peşinen sevdiğimsin
Pişekâr sevincimsin
Issızlığımın yağmalandığı yazdığım şiirin
Tecelli bulan yeni günde
Teslim ettiğim elden bir şiirden de fazlası saklı
İçtimada yürek nasıl ki endamı yerinde.

Konuşlu olduğum şu zeminin arka bahçesi
Farz et ki ölüm yok indinde
İzimde gizli bir gizin öncüsü
Efkârın bam teli
Sözcüklerin yongası
Şehla bakışlı kalemin nakşettiği
Binlerce şiirden de öte:
Varsa yoksa şiir olan sensin…

İtelediğim yalnızlığım
Kıymet görmese de varlığım
Şiir kokunla şiir sesinle
Restleştiğim cihandan da öte
Rastlaştığım şu iklim
Kordan binlerce hece iken
Saklı tutulası kördüğüm
Muğlak gölgeler mağdur sevgiler
Mazlumun hası
Dünün yâdı
Yakardığım halk dilinde
Yandığım kadar aşkın hicretiyle…

Sokulduğum sevap işlediğim
Sarkık göğsünde gök kubbenin
Saltanatını süremediğim esaretin
Kapısı nasıl ki çıkar sana
Semanın sadık yıldızı
Şahlanan ruhumun berrak tınısı
Bir tanı koymak gerekirse eğer ki şiire
Sonsuzluğun imgesidir gülüşün
Yazılası kelimelerin de dilemması
Açık ara farkla her şiir başlı başına bir teselli
Tecellisi gönlün tecrit edildiğim iklimin
Saf aşık gediklisi imgelerin…