Uzun olmayan yol tükeniyor...
Bir kum saati kadar zaman
Perdeleri kapanıyor dünya sahnesinin.
Sinesi ateşten çocuklar;
Gözleri hüzün satan.
Üzerinde çok yürüdün
Şimdi altında yatan.

Elmas..! Belkide pırlanta
Değeri paha biçilmez bir kaftan
Parçalanan hüzünlerin sensizliği
Vurdu gecenin teveccüh rekatı üzerine

Nefesler veriliyor..
Yaklaşmak için ölüme.
Hazırlıksız; kapısı çalınan bir ev;
Bir misafir telaşı seyrediyor insanı.
Sessizce dolan zaman
Anlamayan ise bir tek insan.

Ölmek için yaşamak
Bilinen bir bilinmez
Ne çabukta geçti ömür
Kuş bile değil bunun misali
Kısaltılmış bir ömrün son demi
Ruh terk ediyor bir damla "Su" bedeni.

Bir duanın âminiydi Rûhuna okunan
Bir rüya bir gerçek uykusuydu uyandığın dünyanın.
Hiç önemi kalmadı yaşamdan yaşanan anın.
Rûh terk etti çürümeye yüz tutmuş bedeni
Kapandı dünya dolusu bakan göz
Döndü Rahmana,Rahimden gelen o öz.

Serdar Özyanız