4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1042
Okunma

Özlem
Ne garip bir kelime
Önce içine oturur insanın
Sonra yavaş yavaş işler bedenini
Tıpkı kör bir kadının kilimi gibi
Kör edinceye kadar gözlerini
Dokur bedenini...
Sonra alıştırır seni
Tıpkı batan gemiyi
Hergün bekleyen kadın gibi
Aslında kadın da bilir
Geminin gelmeyeceğini...
Sonra sızlatır
Tıpkı yaşlı bir çınarın
Yaprak dökmesi gibi..
Sonra umutlandırır
Güneşin her sabah yeniden doğuşu gibi..
Oysa her sabah doğan güneş
Her akşam yine batacaktır..
Yada her dökülen yaprak
Yeniden çıkıp yeniden savrulacaktır...
Yada denize daha nice gemiler açılacaktır..
Yada dokunan her kilim bir çift göz daha alacaktır..
Ve beklenen her özlem
Bitip yenilerine gebe kalacaktır...