6
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
355
Okunma
Uykunu bölüpte seyrine geldim
Karanlık maziden çıkarak sevdim
Hakka niyazımda seni yâr bildim
Başucuna çiçek dikerek sevdim.
Bakışın ruhuma bir kanat vurdu
O anda mest oldum tüm zaman durdu
En güzel duygular benliğim sardı
Bütün deryaları yakarak sevdim.
Sensizken bu dünya cehennem dibi
Yok olsun başından o kara tabu
Cihana hükmeden bir ordu gibi
Saltanatlar kurup yıkarak sevdim.
Bakınca her yerde cemalin gördüm
Gönlümde taht kurdun ellere kördüm
Sevda kurşununu namluya sürdüm
Her türlü engele sıkarak sevdim.
Dağlarda çağlayan coşkun bir seldin
“Dilsiz’i” lâl eden şakıyan dildin
Gülizarda açan kırmızı güldün
Sevgi tohumunu ekerek sevdim.
Kimi gün nedensiz terkedip gittin
Gözyaşı dökerek uykusuz yattım
İçime o yetim hasreti attın
Hicran sancısını çekerek sevdim.
İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz