Öyle bir dünya’ki ömür boyu oyalan.
Sözde arkadaşlık, dostluk, hepsi yalan.
İşin içine, menfaat, çıkar işi girdi’mi.
Hemen seni satarlar, inan.

Kime güveneceğini şaşırdın.
Yeni nesil, senin gibi, bakmıyor bu hayata.
Eski camlar, bardak oldu.
Radyo devri bitti, sosyal medya revaçta.

Eskiye özlem başladı, şehirler yaşanılmaz.
Millet dağlarda, ovalarda, huzur arıyor.
Nereye gidersen git, artık huzur kalmadı.
Hayat pahalılığı, geçinmek, gittikçe zorlaştı.

Komşuluk, dostluk, eskisi gibi değil.
Konuşmalar göstermelik, gülüşler sahte.
İyi günlerinde , herkes, her zaman yanında.
Yardıma ihtiyacın oldu gün, hepsi uzakta.

Babanın cebi delik, eve, başı önde gidiyor.
Anne pazardan,istediğini alamıyor.
Yemekler etsiz, yavan, bir tad alamıyor
Ümitler tükenmiş, yürekler kan ağlıyor.

Yıllarca çalışıp, çabaladın.
Yaşın geçti artık, kocadın.
Kırk yıllık dostun, aynaya baktın,
Gördüğün enkazdan utandın.

Dünyanın suçu yok, yine aynı dönüyor.
Güneş yine , sabah doğup, akşam batıyor.
İnsan denen varlık medenileştikçe, her yeri kirletiyor.
Hem doğayı, hem kendini, yok ediyor.