Ölesiye değil miydi öykündük iyilere,güzelliğe
Ver etmedik mi oncasını zamanımızdan özverilerle
Hangi hırsla çalındılar anlayamadık o yarınlarımızı
Şafaklar hep söküyor fakat veremiyor beklenen hazları.

Dikenlerine aldırmadan sevmedik miydi gülleri, kokardı
Meyve vermese o çam ağaçları dört mevsim yeşil kaldı
Bir değer katabilmek adına nicedir uykusuzluklar,yarın için
Bir çırpıda harcanıvermek var ya, bu nasıl bir sondur ve niçin.

Biz Yunusça bakıvermeyi seçmiştik yeni değil, ta ötelerden
İki dakikalık hezeyanlarla alınan kararları tanımaz bu beden
Bir bütün olarak görmektir hayatı mesele, yoksa yitirimdir
Cüssece büyürken dilde de küçülüş beklenen, istenendir.

Ne çektiyse şu insanlar acelecilikten, tez canlılıktan çekti
Yarınlara daha güvenle ve esenlikle uyanışlarsa ertelendi
Nedendir şu birbirini bütünüyle değiştirmek safsatası, çabası
Bizi biz, sizi siz olduğunuz için sevebilmekti öz, üstelik insansı.

Farklı fıtratlarda oluşumuz bir zenginlik değil midir
Her bir tondaki renkler hayat için elbette zenginliktir
Ötekileştirerek görmezden gelemeyiz kimseyi, bu faydasız
İnsanı da, taşı,börtü böceği ve ne varsa varlık aleminde
Olduğu gibi görememenin tercümesi değil mi şu imansız.

Okumak dediğimiz en derin anlamda bir yolmuş meğer
Hayat atına ancak onunla vurulurmuş gem, hem de semer
Dayanakları haktan, şükürden, güzellikten ıramışsa kulun
Naçarlıktır sonu, bu yolda bulunmaz mutluluk, varsa bulun.

Paylaşımların getirdiği güzelliklerle yeşerebilir dünyamız
Böyle düşünenlerin artmasıyla bir düzene girer şu rotamız
Bizin olduğu her yerde o benler de yaşarlar saadetle
Benlerin hüküm sürdüğü yerdeyse, yok olur biz ateşte.

Açılsın istemedik mi her yanıyla ihsanların kapıları
Emeklerle yürümek verecekti bizlere o büyük hazları
Her şerre karşı elde tutulandı hayırlar, ne güzel bir duruş
Daima sevebilmektir esaslı olan, hem de yarına doğuş.

Oğuzhan KÜLTE