valla ağşam garanınığı da çökdü-çöküyoru
bi yandan “ay aydınnığ” olsa da
asıl meseleme taha eveli
bi kere bile getmedim bu yolu
arabalar durdu; bak ga(y)ri hinci
haliyle enmiş de bulunduk eyi mi,
erkekliğe de su sıçratmayon haa
len hinci bu garannıkda nassı bulcan yolu
ya Yazılıgaya,
ya Analığızlı,
ya Gövcellinin köpekleri,
ya Tekkedenyüz mezerliği,
asıl mesele de bu “gavır mezeri”
“yatır var”ımış
“şeytan alı-ğeder”imiş
“ecinniler” mecinniler
keşke tükürdüğümü yalamanın imkanı olsa
bobası aldı ğetdi onu ucaraya
gula(ğı)na bişiyler fısıldadı
Şabanı ğandırdı
beni başına sardı
mezbur oldu; çocuk bennen galdı
gerşi o benden tırakalı da
nayetinde çocuk o da
.
abamın “yandan gayını” olcak çocu(ğu)na
gövcelliye öte düşdük yola
Şaban abey dutdu elimden
arabalar yörüdü hemen
Gundallıya do(ğ)ru
biz de tarlaların arasından Gövcelliye
aslında o da gızgılı emme
fira beni tesella ediyo aklısıra
“gorkma,
yanında ben varın” file deyo da
işin aslı esası valla kendi de gorkuyo
goca ovanın yüzünde
iki yol bilmez yeniyetme
tam da cingenin garı boşadığı zaman
işin aslı ödü sıdıyo,
tir tir titreyyo
elinden belli
küt-küt yüreği
yau nayet; da(h)a o da sabi sübyan bi çocuk
iki dölüm getdik gedmedik
ben bin pişman
çocuğa da irezil olcaaz
hiş başga gonuşmayoz
ben içimden dova ediyon
gavilleşmiş gibi o da dova ediyo
senin ki elimi sımsıkı dutuyo goyvumayo
ekinnere ğarşı birbirimize ters döndük
çöğdürdük
.
derkene bi bakdık kiyne
Gundannı’dan yandan bi tatar arabası
şangır şungır edelek gelip geli(r) gecenin leylisinde
etişelim deye yağladık dabannarı
“heş değilise bizi Gövcelliye gadak bindiri”
deye geçirdim içimden
okarda Allah var ne yalan deyen
çay’a gelip durdular, ba(ğı)rdılar;
“Şabaaan Şabann!”
meğerem bizim düğün arabasının biri dönmüş,
Gövcelli Köprüsüymüş
.
meğerem bizi almaya gelmiş düğür boba!
bizde bi sevinş, deme valla
herkeşler gülüşdü
nassı seğirtdik ordan
at arabası ğeri döndü,
bizi aldığı gibi fıldıradı..
do(ğ)ru Gundannı yol ayırdımı,
herkeşler enmiş,
bizi beklellerimiş
dümbelekde bi yoyun havası
varı(rı)na varmaz abam bana bi sarıldı
habarı yok kimsenin
gözlerimdeği yaşdan
yengattan bi ağıt fığan taha,
ne ebem umurumda
ne ağıt-fığan
etirafdan tangazaya alıyollar
duyarmıyın len hiş
Şabanınan işimiz iş
“götü boklu bunnar”
“gorkmuşlar”
gülüşüyollar
duyduysak da duymadık
biz de erkekliğe toz gondurmadık
.
“iki köyün arası da sıra dağ
ben nerden bilecen gardaşlarım sağ
insan gardaşını etme mi marağ
getme gardaş getme garannıklara
beni gurbete ele yalnız yollama”
.
abacazım bi ağıt dutdurdu mu
sanısın atlar bile a(ğ)ladı
hiş kimsede “düğün ediyoru”
“gelin alıyoru” havası ğalmadı
.
‘-başga köyden gız alman’deye
yemin-billah ediyon,
tabi içimden kendi kendime
başka köye gız verennerin anasını-avradını
söğüyon-siğiyon
alana da, satana da verdim gayarı,
hemi de yedi ceddine
en başda bobama!
.
abamın halleri bek zoruma getdi,
bereket düğürbobadan yanna şanslı
vakıt oldu gece yarısı
herkeşin gözlerinden siğim siğim endi
tekral bindik “daah” etdik
bi tekerin sesi var gari
hiş kimse “hu” demedi
abamın görümcesi
yanımıza ğeldi
cığaralar sömürüldü yenitden
sımkırmalar genizden
emme herkeşler a(ğ)ladığını sakladı
yardık getdik garannığı
.