Ağaç yaşken eğilir.
Sonrasında kırılıyor
Yaşken eğitmemişler ki...
Hem kendini, hemde bizi kırıyor.

Küçükken öğrenirsek hakkı hakikati
Büyüyünce nasıl yer insan kul hakkı?
Ekilmemişse yüreğe vatan sevgisi
Nerden bilecek emanete sadakati?

Kuranı okuyup yaşamazsan özünde.
Doğru kelam çıkmaz insanin dilinde.
İyice bak meymenet olmaz yüzünde.
Edep ahlak nasihat bulunmaz sözünde.

Bilirsen gözleyen vardır elbet bizi
Uzanmaz elin ehl-i beytin malına.
İnanırsan tartacak terazi hepimizi
Yolunu haktan, dilini haktan ayıramazsın

Kötü örneği görüpte aldanmayasın.
Bal tutsanda parmağın yalamayasın.
Sakın ha kimseyi karalamayasın.
Defterin solunda verilir birgün.

İKRA der yüce yaradan kelamullah’ta.
Kesme umudun nolursa Yüce Allahta.
Dediklerin aykırı düşerse Mushaf’la.
Dünya senin olsada Ahiretin zay olur.

Aşık Şenol derki ne dersem önce kendime.
Ben bağlıyım, dinime, ilime ceddime.
Dünyayı serseler vazgeç diye önüme.
Ne Albayraktan nede Vatandan geçerim.
Can nedir ki, candan da geçerim.