Bir şiir bir dikit;
Bir imge bir sarkıt…
Aşkın hadisi ruhun sarkacı
Kanayan sözcüklerse varlığın uleması…

Yakılan ateş ansızın;
Topa tutulan şair etmediği kadar veryansın
Kalemi hikmetin ta kendisi
Tembihli babadan:
Yalnızlık ki; en haşmetli
Anıt dikilesi…

Telakki edendi gün geceye şirk koşan
Ah, o endamlı hüzün…
Dünden güne sirayet eden
Bir yenilgi
Kapıştığı şairin aslında içinde saklı
Tek teselli:
Bir umuda dair
Bir de Rabbine âşık
Enkazı kalsa bile dünün
Günde tecrit edilesi bir mekân
Şair ve şiir iken tek hanesi…

O kalem ki:
Sihirli bir değnek
Simasında kayan yıldızlar tünediği kadar
Tüten dumanı vapurun
Şehrin sevdalı sakini
Bir şiir deyip de geçmemeli hani
Şarlatan zalimden uzak
Aşka ve Rabbine yakın kılındığı kadar tutsak
Addedilse bile ne ki ne?
Elbet şiirin cazibesi savrulan bir yanda
Şairin sandukası tıklım tıklım dolu her ilhamda.

Ansızın sökün eden
Tırsak Yahudi’nin cimri fendinde
Şiar edindiği aşkın kabrinde
Şirk koşulası bir düğün mü yoksa ölüm?
Firarisi imgelerin salkım saçak sarıldığı dünün
Yazmaya dair kalemin hurafesi değil asla
Öykündüğü şairin kalburüstü bir aşk
Öldürdüğü kadar mazinin bitimsiz külfeti.

Sağdıcı meram
Solunda saklı hicran
Arkasına bakmadan koşan
Önünde saklı olsa bile ne ki onca sekme
Şerh düştüğü nerede ise her gün
Tecrit edildiği olsa bile ne ki bir öykünün
Başkahramanı şair:
Şahidi kalem
Bodoslama yazdığı değil
Aşkla ve ilhamla hemhal
Övündüğü sevginin ikbali
Binlerce çaput asılası
Bir dirlik bir esenlik abidesi
Elbet kültürün uzantısı.

Şaibeli değil asla
Şakıyan bülbülün büyük sevdası
Bir gül ki ölümsüz
Bir gül ki aşkın ikbali
Peyda olan ansızın sihirli
Ve o tok sesi
Yüreğin kıblesi
Aşkın merhalesi
Sonsuzluğun ve inancın seccadesi
Tapındığı kadar Rabbe
Taş taşıyıp da kolu mu yoruldu dercesine
Şair her yazmadığında
İçine düşülesi kuyu
Varsa yoksa şiirdir şairin tek uydusu…

Azat edilesi
Binlerce kelime
Dikte edilesi nice sihirli imge
Gün geceye âşık
Gece ölüme
Ölümse sevginin kıvancı ile
Ölümsüzlük çağrıştırır şairin kalemi ile diktiği
Her sökük aslında yüreğin mihrabı;
Ozanın derdi
Oylumu yerin göğün mademki:
Yüce Rabbi, ol dedi
Ve işte bir şiir vakti daha düştü yola şair
Ve işte tevafuk eseri yürüdüğü binlerce mil…

Bir ikbal
Bir rabıta
Çekincesi yokken kalemin
Çalakalem aşka bir parmak daha bal çaldığı
Adeta arı misali bal yaptığı
Şiiri şeceresi
Aşkınsa bakiyesi
Kaybolmakla eş değer kayıt altına almadığı
Kadar duyguların reçinesi.

Nasıl ki demir tavında
Nasıl ki kız çağında
Nasıl ki şiirler otağı kurduğu
Bilinmezin uğruna
Dövülür vakitli vakitsiz:
Düşüp de ilham vakti
Bir redif
Bir imge
Bir renk ki:
Pelesenk olmuş bülbülün dilinde.

Azadesi aşk
Azat edilesi yürek
Ardıcın sesinde
Yankı bulduğu kadar şairin tininde
Saklı rüyalar ve hayaller;
Şair,
Kardığı kadar
Kader de keder de kılıf biçerken ömre
Aşkla özdeş
Şah damarından yakın olana
D/okunmak olsa olsa şairin şiarı.

Şiirin gamı şiirin hası
Yaşar ve yaşatır evreni
Hazzın b/eşiğinde
Kalem tutan elin nazına tav
Bazen tutulsa da tefe şair
Bir kıvançtır sevgi ve yazdığı her şiir
Öykündüğü ölümsüzlük iken kalemin muadili
Yüreğin müdavimi
Varsın olsun en dikenli yol
Nasıl ki uyku tutmaz gözünü
Kalem gelmediği kadar dile
Dilemması ömrün
Bir dilaltı iken yazmaya doymadığı her dize her şiir…