2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
925
Okunma
Çocukken hep çamura bulanırdı
Büyüdü kanından ölüm damladı
Bir gece ansızın vurdum da
Hiç yakınmadı, canı hiç yanmadı
O gün bu gün
Başı önünde izbelerin karanlığını korudu
…
..
.
.
.
Şah damarıma çullanan ellerimle
Durmaksızın cebelleşir arınmış ruhum
Neyle temizlenir, nasıl aklanır
Parmaklarımda pıhtılaşıp
Eskiyen gençlik tebessümleri
Ne zaman suçlarımı soyunsam
Duraksız üşümelerle içimde
Kinime çırçıplak kalırım
…
..
.
.
.
Huysuzlanmakta amansız tetik parmağım
Arsız beklentileri yine kirletecek bedenimi
Vakit,
Yeni günahların dar sokaklarına hareket saati..
………….yolcudur fermansız günahkâr /
Cevap Yaz