Ne ağa, ne paşa, ne de beyim ben
Cahiller sandılar efsaneyim ben
Anlayan çıkmadı, kimim, neyim ben
Aykırıydı fikrim, sivrildim durdum

Saralı sırtıma gamlardan şelek
Orantısız güçle, yüklendi felek
Ciğerimi görse kıskanır elek
Yumruğu yedikçe devrildim durdum

Hiç hissem olmazdı sevda rolünde
Yaşıyordum canı kendi halinde
İplik oldum sevdiğimin elinde
Gönül tezgâhında eğrildim durdum

Gönlümün emrinde aşk sürgünüyüm
Hercai düşlerin gam vurgunuyum
Altmış üç senedir yol dargınıyım
Pes etti dizlerim yoruldum durdum

Hayat denen muammalı bu yolda
Sürdürürken ömrü gariban rolde
Kalınca Mecnun’un düştüğü çölde
Şaki tümeniyle çevrildim durdum

Yar posta koyalı gönül haneme
Sığdıramaz oldum gamı sineme
Alt dudağı büzer iken çeneme
Kendi kabuğumda buruldum durdum

Hercailer yoklayınca cismimi
Saklayamaz oldum artık ismimi
Sevindirdi felek her gün hasmımı
Gönül sarayından ayrıldım durdum

Dayanmaz Delibal dediler güya
Orta hakem bile pes etti var ya
Gördüm desem doğru sayarken rüya
Yedikçe yumruğu doğruldum durdum

DELİBAL – Celil ÇINKIR