peynir çomacında gelen ikincisinde de
“ben ölüründe ona yar olman” diye
yazıyordu sadece,
yazı kimbili(r) kimin!
kader benim
bir de onun..
katili ikimizin
ölümümüz bizim..,
isyan benim
hüsran onun
güzeler güzelinin..
Ayşedudu’nun.
.
ondan geldiği belli..
eskimiş, yoşumuş
pörsümüş, yırtık..
kurumuş..
gözyaşından ıslanık
oysa ki;
hiç okuması yazması olmadı garibimin
okula gelişi yılda bir-iki
ne zaman müfettiş geldi köye
o da muhtar zoruyla
kızlar okula
üçe kadar gidene diploma
ne bana dargınlık,
ne kırgınlık
ne kadere öfke;
yakışmazdı
yılgınlık..
gözyaşı..
dünyalar güzeli karadutuma,
kara sevdama
yavukluma
Ayşedudu’ma..
.
o komşu köye “hayır” deyince..
aldırmamışlar
başka bir komşu köye
o bahar nişanlamışlar,
o köye olmazsa başka bir köye;
o da ilk defa rast geldiği biri ile
nedir, kimdir, nasıldır bilmeden
düşmüş bir çobanın peşine
babası çeyizini düzmeden
başlık pazarlık edilmeden
Doyduk teyzesi söylediğinde
“-iyi olur inşallah” dedim,
elimden ne gelir, ne diyeydim
“-inşaallah iyi olsun” du
“inşallah iyi olur” duam, umudum
yeter ki, iyi olsun.. Ayşedudu..
Ayşedudum..
.
ellerin oldu ne çare,
içim kabul etmese de
“iyi ossun inşallah” deyince
“-eyi biri ossa” dedi teyzesi,
“o köyde gız mı yoğudu
da;! bi-elden bi-ele geldi
geldi de bizim öğsüzü buldu”
yakdı Anşadudu’mu”
zaten içim yanık..
Doyduk Teyzeynen sarılışdık..
ağlaştık
öneceğinin ucuyla sildi gözlerimi
sarılıp sarılıp ağıtlar ettii..
.
“çadır gurdum, direğini vurmadım
taha çocuk deye gayıl olmadım
güneş doğdu bizim cama vurmuyor
gözleriynen bana neler soruyor
“sana sarılmalara doymadım gızım
öğsüzüm, yetimim, gınalı guzum”
ben de doyamadım sevmelere seni
ayşedudum güzeller güzeli
gadersizim Anşadudum,
ay Anşadudum”
.
a(ğ)laşdık..
bakıştık birbirimize
sonra kendi gözlerini sildi yenine
Allaha dualar edip yalvardık..
duamız Ayşedudu’ya
dualar “kadadutuma”
yeterki bahtıyar olsundu
güzeler güzeli Ayşedudu
sanma seni bir an bile unuttum
Ayşedudum..
Ayşeduduumm!