ünlemsiz çığlıklarıma bile yasaklıydı sevdam
adını gizledikçe aşkım daha da büyürdü
kalbimdeki kuyuya okurdum senaryomu
Midas’ın berberinden daha ketumdu dilim
duaya avuç açmak istiyorken elim


düet yapardı günü birlik aşklar meydanlarda
benimse dilimdeki sessiz solo adını söylerdi
yokluğuna alışamayan ruhum da
seni hiç ölmemiş farz ederdi


susacağım tüm repliklerimi hazırladım
güneşin uyuduğu zamanlarda
mezarının başında öyküme bir isim aradım
dolunayda dokuz canlı ölüm doğurdum
her dirilişimin sonunda
yokluğunun acı renginde boğuldum


bazen sabırsızlık yorar beni
doğar sol yanımdan acı bir hıçkırık
o anlarda isterim aniden ölmeyi
isterim yerçekimine yenilip
düşlerimden düşmeyi


hatırladıkça ağlarım
bakışlarıma oturdu şimdi bu aşk
hafızamdan alıntı yaptığım her gece
öykümün en hüzünlü sahnelerinden
çalarım sessizce
kirpiklerime konar damlalarım
anlattıkça damlalar, ağlar hatıralarım
hatırladıkça ağlarım

hatırladıkça ağlarım

Müjgân Akyüz Dündar