(Ben O’na ’’Erguvan’’ derdim...)

İtiraftan başka seçim kalmadı
Yıllarca sustum hep, şiştim Erguvan
Sabrımı dizgine gücüm kalmadı
Bugün ocağına düştüm Erguvan

Telaşla izinde gezip durdum ben
Turnayı gözünden şimdi vurdum ben
Ham aşık değilim, eski kurdum ben
Yanmama ramak var, piştim Erguvan

Ne vakit gözlerin gözüme değdi
Bu meczup, divane hırkası giydi
Biz hangi aydayız? Günlerden neydi?
Saat kaç? Ben kimim? Şaştım Erguvan

Olur ya, naz eder küserse? dedim
Selamı sabahı keserse? dedim
Çare yok, kabulüm ne derse dedim
Biriktim, biriktim, taştım Erguvan

Ya sabır aynamı gamla silerek
Kendine gel oğlum dedim gülerek
Her gece yastığı yüzün bilerek
Rüyadan rüyaya koştum Erguvan

Yaradan her gönle bir eş yarattı
Demek ki bana hep seni arattı
Kirpiğin fikrime bir künde attı
Daha ilk raundda tuştum Erguvan

Aşklardan öteye evrim bu halim
Tanımsız hallere çevrim bu halim
Sevdada bir çığır, devrim bu halim
Ben, seni sevmeyi aştım Erguvan

Ali ERDİNÇ