Seni yitirmiş olsam bile
Tozlu aynalarda
İzlerini arıyorum biteviye
Yine sen olacaksın yüreğimde içimde
Yine hayallerim seninle
Şiirler okurdum ben sana
Durdurmak isterdim zamanı
Zaman ötesiydi yüreğimde sevgiler

Sen uzaklarda olsan bile
Unutma söylensin yine
Bizim şarkılarımız, unutma !
Ellerimi, gözlerimi, sesimi
Unutma !

Umutlarım şimdi depremler gibi
Bir harabe ki ; altında ben
Uzat artık ellerini
Tut ellerimden
Bırakma sonsuza dek
Göz pınarlarım paramparça
Bakışlarımda gizledim aşkını

Yetim çocukların ağlayışı içim
Son mektubumda; en Yusuf’i
Bir ayrılığın dev yansıması
Anlamadığın bu gözlerim
Gözlerimde cam kırıkları
Ağrıyan şu kalbimde ; kurşundan ağır sözlerin
Unutmak mı
Yüreğimde şu an ağırlaşmış, ağırlaştırılmış
Tesellisiz izlerin !!!

Yitik ümitlerimin sokağında arıyordum
Mutlu gülüşleri... sevgi çiçeklerini
Bir darülcaze örneği içimin hücreleri
Diriltmek istedim hep bıkmadan
Can çekişen özlemlerimi, gülüşlerimi
Sonra anlatamadım beni sana
Aptal gülüşler sokağındaki
Demir kapıya anlatamadım
Bu hassas yüreğimdeki acılarımı
Korkularımı anlatamadım
Anlatsam da
Anlayacak yürek kilitli

Artık leylak kokan o bahçelere uğramayacağım
Sevda esen rüzgarlar getirmeyecek
Beni sana
Ve... kararlıyım zehirli çiçek !
Unutacağım gurbet akşamlarında
Gözlerini
Kalbimde sana açtığım sayfaları kapayacağım
Ve... Kıracağım artık
Tutsaklığımın zincirlerini

Söz verdim kendime
O mavi akşamlardaki masalları
Ve... hele hele
Çay içtiğim saklı bahçeyi
Portakal renkli akşamları
Beynime söz geçirip unutacağım
Yine...gurbetin ıssız bir sokağında
Susturacağım gönlümün
Susmayan sancılarını !!!

Günay Koçak

18. / 7. / 2023