0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
369
Okunma
Yıldızları doğurdum yalnızlığımın karanlığından,
Defterlerimde büyüttüm öksüzlüğümü,
Karış karış çektim acıyı,
Sevince rastlamadım hiçbir şehrin sokağında,
Ruhum cehennemin atölyesine dönüştü,
Pervasızca, ulu orta öpüştüm, ihanetle;
Kimsesizliğimle, kederin dudaklarıyla,
Gülündü, alışılagelmiş hüznüm silinmiyor diye yüz hatlarımdan,
Derinleştikçe yalnızlığım, derimi deştikçe his dediklerim,
Meyhaneler şehri oldu kalbim,
Zincirsiz, sessiz şehrimin kimse olamadı sahibi,
Ya da misafiri.
5.0
100% (2)
