Sensizim
Yorgun günlerin gün batımında
Her gecenin köşe başında
Yolumu kaybetmişim üstelik, biçareyim
Sen hiç sensiz kalmadın ki nerden bileceksin
Ağlamamak için dişlerini sıkmanın acısını
Gırtlağına çöken kelimelerin düğümlenmesini!
Bazen soluksuz bazen lâl kalmayı
En çokta sensiz, herşeysiz kalmayı
Bilemezsin…

Sensizim, sensiz
Gök bile dar gelir bana
Uçsuz bucaksız bir hüzün gözlerimde
Bakmaya korkarsın
Dipsiz bir kuyu işte düşsen çıkamazsın
Aynalara küskün yüzüm
Işık bile girmez içeri kırıklarımdan
Sana karanlık bana mezar olur
Bilemezsin…

Sensizim
Yarı çıplak düşlerim flu artık göremezsin!
Körlük mü bu?
Rıza gösterdiğim tüm hislerden şimdi kaçarken
Ayak izlerinde kaybolurum
Sen kulaklarını sesime kapatmışken..

Sensizim,
Yorgunum bir hayli
Sırtımda küfeyle dünyanın yükü, ezası
Bir gülden incedir mah cemalin gönlüme
Umudu tazeleyen gülüşünden sunda
Kalkayım yüz üstü düştüğüm yerlerden
Bir divaneye aşkı sordular da
Dedi ben niye divaneyim diye?
Ya ben ;
Niye, neye divaneyim böyle?

Sensizim,
Susuz kalmış dudaklarımdan dökülen her kelime
Adınla son buluyor bak
Bazen özlem bazen gözyaşı bazen içinde kaybolduğum keder
Ama hepsi sen , hep biz
Sensediğim anlar nefes kesiliyor ömrümden
Bin füze atılmış topraklarımda
İşgal altında esir düşmüşüm sanki
Sana teslim ruhumla
Can veriyorum adını şehadet bilen kanımla…