Acıların okları vururken kalbimi
En ağır hasarları almış yüreğim
Enkazlar altında kalmış bedenim
Duygularım zemheri ayazlarında
Düşüncelerim buz tutmuşcasına
Hayatın bütün yüklerine inat
Taşıyorum demeye utanıyorum.

Gördüğünü algılayamıyor aklım
Sorunlara çare bulamıyor fikrim
Dualarla ayakta dururken zikrim
Kulak bütün seslere duyarsızdır
Dilim hali arz etmekten azadedir
Aldığım tüm darbelere inat
Şaşıyorum demeye utanıyorum.

Takvimin yaprakları düşmez olmuş
Takılı kalan saatin akrebi, yelkovanı
Mevsimler hep zemheri ayazlarında
Beyhude beklenirken nice baharlar
Yıkıntıda gecelere doğarken güneş
Yeniden yeşerecek umutlara inat
Üşüyorum demeye utanıyorum.

Her gidenin hüzün dolu hikayeleri
Her canın geleceğe hayalleri vardı
Babaydı, eşti, evlattı hatta torundu
Yaşını,konumunu dikkate almadan
Ayırt etmiyordu afet denilen cellat
Yaşanası güzel günlere inat
Yaşıyorum demeye utanıyorum.

A. Kadir YALDIZKAYA