takvim yapraklarında bir telaş
ömür el sallıyor geçen turnalara
yaşam çocuk sesleri gibi cıvıl cıvıl
şu özlem yol kesiyor
harami desem değil
uzanıyor ellerim
ah özlem
gel tartıya desem sığmazsın
yüreğime gömeyim desem
koca şehir baştan başa yanacak
bütün yollar gözlerde
patikalar bile hesap verecek
estikçe rüzgar
buram buram kokuyor özlem
güneş giderken günden
gecenin kucağında kaybolmuş
tam sırası ay düşmüş çırpınan suya
mavi zambak utangaç
cilveleşiyor yıldızla
haydi gönül
seven gözlerin kıyısına
kur bakalım çilingir soframızı
dolsun kadehler
uzaklardasın biraz gamlıyım
bu gece
kıyıları usulca öpen dalga sesinde
efkarı kadehlerde bulmalıyım

dört yanım sen
ilk kadeh ay ışığıyla oynaşan
seni çizen yakamozlara olsun
sonraki kadeh gözlerime
tutkuyla sana baktıkları için
bir kadeh
yüreğine şiirler yazdıran
ele tutsak dilime
sonraki seni seven şu kalbime
ama son kadeh
evet o son kadeh
sadece sana
tükenmeyen özlemine ..

hilmi arsoy - tekirdağ 09.7.23