Arsızlar güçlenince, haklı suçlu olurmuş.
Gariplerin hakkını, hak bilmez kul alırmış.
Necasetin yolunda, kötüler yer bulurmuş.
Arkasında sadece, hukuksuzluk kalırmış.

Hasletler unutulmuş, nerde kutlu töremiz.
Hemşehriden sayardık, yakın ise yöremiz.
Hemen çare bulunur, kanamazdı yaramız.
Sevgi saygı duydukça, açık olmaz aramız.

Gönüller unuttukça, dost, sevgi kelamını.
Diller esirger olmuş, bir Hakk’ın selamını.
Nahoş davranış yapmış, malumun ilanını.
Gerçek yüzlere vursun, herkesin yalanını.

Bölüşemez olmuşuz, dünyanın nimetini.
Cehenneme çevirdik, varlıklar cennetini.
Manaya tercih ettik, maddenin cinnetini.
Sevgisizler çekemez, gönülün minnetini.

Bilmem nasıl anlatsam, akıllar almıyorsa.
Bilgilerle yanlışlar, doğruyu bulmuyorsa.
Günahlara batanlar, Hak yola gelmiyorsa.
Vicdanlar sızlamalı, kul yüzü gülmüyorsa.

A. Kadir YALDIZKAYA