Bak kızım!
Babalar çok soğuk olur...
Sevgisi de az olur derler...
Sakın inanma!
Çünkü, Babalar içten ve yürekten sever.
Kızım!
Sakın Babaların soğuk, sert ve taş kalpli olduğunu hiç düşünme...
Hele hele duygusuz olduğunu asla!
O, Sert görünüşü...
O soğuk duruşunun arkasında...
Yumuşak, yufka bir yürek vardır.
Sen her evden uzaklaştığında.
O duygulanır...
Gözleri buğulanır...
Sonra...
Bardaktan boşanırcasına...
Sular, seller gibi...
Hatta!
Çocuklar gibi, bağıra, çağıra ağlar...
Normal de, gözlerinde...
Tek bir göz yaşı dahi göremezsin.
Ama, tek başına kaldığında...
Bir köşede...
Yüzünü dökmüş ise...
İşte o an!
Anla ki, o, için için ağlıyordur...
Hasretinden içten içe yanıyordur!
Babaların ağladığını tek yağmur yağdığı günlerde anlarsın.
Ondan dolayı, babalar yağmuru çok severler!
Her yağmur yağdığı zaman bil ki, Baban senin gidişine.
Yada yokluğuna üzülüyor...
Ya da, ağlıyordur!
Onun için her zaman yağmuru sev kızım!
Çünkü, Babalar yağmurlu günlerde hep duygusal olur.
Canım kızım!
Her zaman bu yürek senin...
Ve seninle atacak!
Elbet, seni seven başka yüreklerde olacak..
Ama kısa!...
Ama uzun!...
Ama ne olursa olsun.
Babanın sevgisi hep seninle olacak.
Çünkü, ilk nur yüzüne düştüğü zaman.
İlk yüzüne bakan, erkek Babadır!
Sen hala onun gözümde ilk doğduğun anki, minik kızısın!
Kimse gideceğini bile, bile seni sevemez..
İşte bir tek babalar sever kızlarını bile bile!
İyi ki doğdun gül yüzlü güzel kızım.
Bir gün baban öldü deseler.
Hiç boynunu bükme.
Sakın!
İnanma o hep senin yanında olacak!
Ruhuyla, benliğiyle...
Uyurken gelip yüzüne özlemle saatlerce bakacak.
Hasretle, sım sıkı sana sarılacak…
Seni çok!
Hem de pek çok seviyorum canım KIZIM...
Benim biricik kuzum!
Seni herkesten çok seven...
Ve herkesten çok kıskanan. BABAN!
Dinçer Dayı