Meylettiğim bir surede yeniden doğmanın
Telaşı değil bilakis huzuru ile serildim serileli
O kutsanmış rahleye…
Yüreğimin mürididir şiirler
Nemalandığım ömre ve sevgime
Kefil olduğum kadar
Karalandığım bazı bazı
Seferi tanıklığında meleklerin
Öyküme yeni cümleler hediye ederken kader

İfrata kaçmış bir sevgi benimki
Bazen bir imla hatasına denk düştüğüm:
İnsan nasıl ki müsemma ismi ile
Sahi, gül çehrem solar mı solgun ışığında
Söndü sönecek kandilim
Yeter ki kabul görsün dualarım Allah katında.

Zinhar geçiş hakkı tanımayan bir cihan
Zihnim ve yüreğim sürtüşürken bir de
Layığı ile yaşayabilmenin güncesi
Ömür billah tükettim tüketeli sözcükleri
Lafta değil özde sevdiğim
Bil mukabil, sevgili kâinat diyebilmenin meltemi
Bazense derin bir matem denizinde boğulduğumun arifesi
Ve işte yanarken yürek
Yâd ettiğim kadar dünü konuşlandığım o devasa tünek

Varlık katsayımla özdeş
Sözcükler nasıl ki yoldaş
Ve de âşık olduğum gün doğumu ve güneş
Dar ve uzun bir güzergâh
Her fasılasında ömrün, hemhal
Olduğum bunca şiirin bunca öykünün katık ettiğim
Nazıma dinmezken niyazım
Koştuğum sadece koştuğum Rabbin Dergâhına…

Üzünç yüklü kalbim
Bazen nidalar sökün eden
Bazense fısıltılar kulağına giderken Sağır Sultanın
Demek oluyor ki yalnızlığımı söndüren bir gizem ve nice tevafuk
Nasıl ki hâsıl olacak kat izinde sevgimin
Aşk ile ördüğüm hayat
Aşina olduğum kadar sözcüklerle kat
Çıktığım nasıl ki beni kucaklarken hidayet
Misafiri olduğum bedenden taştığım bazen şahlandıkça
Ruhum, şiarım kalem sayesinde
Kendimle baş başa kaldığım.

Ne külfettir hüzün ne de koruk bir acı
Meylettiğimdir iki cihan yeter ki aziz olayım
Dirhem dirhem eksilirken ömürde
Devasa bir rahmet yağan göğün kıblesinden
Duraklattığım kadar yaşamı
Dur durak bilmezden de yaşattığım o delişmen rüzgârı
Bahşeden elbet kâinat
Ve ısrarla uçuyorum göç de ediyorum kendimden
Bir mevsim ne ki bir günde?
Kaçını yaşıyorum içine düştüğüm kara delikte

Miadı dolmuşken mısraların
Parmak izimde saklandığım kadar yalnızlığımın
Bedelidir ödediğim
Kısmeti ve kaderi baş göz ettiğim
Kederin de cilvesinde saklı hasreti harmanladığım ne ki?
Sarmalında bilinmezin
İzini sürdüğüm bunca şifrenin ve gizin
Endamlı bir hayata kucak açmış olsam ne ki?
İnsan bir kere cüret etti mi çok sevmeye ve işte
Tanışıklığım kendimle
Bazen yaşadığım kabir azabı
Can bulacağım ümidi ile tek tek de tecelli
Etsin hani
Varsın dinmesin rüzgâr
Varsın kandığım kadar kardığımda hayat ve kader
İz düşsün yüreğin mülkine

Bir metanet bir dirayet
Bir de hasret ekledim tespihin ucuna
Konduğum nice dua nice sure
Allah’ın indinde kabul görsün yeter ki niyazlarım
Düşkünlüğüm sevgiye
İçine düşülesi bir çukur değil asla yaşamak
Hicrinde yalnızlığın
Göl durgunluğunda ve sakinliğinde bir hayat dilerken
Diğer âlemin çağrısı saplanırken bağrıma
Gücüme de gitmiyor hani yalnızlığın gölgesinde
Yaşardığı kadar gözlerimin
Yeşeren umuda nail olmanın
Bir bilinmez ki gark eden ansızın
Sözcüklerin ve de duyguların çıtası yükselirken anbean

Amel defterime yazılanın uğruna
Andıkça mazimi ar bildiğim ne ise
Saklı tuttuğum kadar yüreğin derininde
Elbet İlahi Işıktır aydınlatan yolumu
Varsın sönsün kandil
Varsın eriyeyim mum gibi ve de dibine gelsin ateş
Alevlenen bir tutsaklık ki bağdaş
Kurduğum bir şiir bir nesir gibi
Bahşedilene duyduğum şükür
Güleç yüzünde güneşin açan nice çiçek
Fikrimle zikrimle eş düştüğüme tanık nasıl ki kâinat
Solumdan başladım yine saymaya günleri
Erişkin bir kuş değil henüz
Anne kucağında yaşayan bir bebeğin gözyaşları

Mesken tuttuğum gönlüm ve yüce Rabbim iken
Tek sırdaş
Esen rüzgâra meylettiğim nice telaş
Ve işte huzuruna çıktığım yaşların yasların
Huzur bulduğum kadar dualardır ruhuma özdeş
Bil mukabil, evrenin sevgi dolu hangarı
Tutuştuğum kadar da sönmeyecek bu İlahi Ateş…