Bu imkansızlıklar şehrinde
Ben doğruları sana anlatmaya çırpınırken
Sen günün yirmi dört saatini boşuna yaşardın
Sen yaşamak denen şeyin cevap bulmak değil
Sadece soru sormak demek olduğunu anlamazdın
Sen keyfi alem süreken geceler boyu
Hiç düşündünmü bu kentin kahpeliğini
Sordun mu bana
Kaç gece yağmurlara karıştı gözyaşların
Kaç gece hüznü kucakladın
Sen bunları sorsana bana
Aşkın gözü kör değildi
Sen bir kez olsun dönüp bakmadın gözlerime
Benim büyüttüğüm sevdam senin yüreğine hiç akmamış
Oysa ki
Bakışlarını izlerdim ben hep hissettirmeden
Hiç ayakların yere değmezdi
Gökyüzü benim diye haykırırdın eskiden
Yağmur ötesi gözlerine gizlenirdi efkar
Darmadağın yıldızlar saçlarına gizlenirdi
Geceler bizim di,koklaşırdık
Gün boyu her adım da söylenirdin
Ben yine de mutluluk uğruna
Gökkuşağına yürürdüm taşlı yollara
Kanıyordu yüreğim,tuttuğum dallar kırılıyordu
Yok oluyordum pembe düşler içinde
Hayat bendim,artık hayatım anlamsız kaldı
Şimdi karanlık geceler kaldı bana
Mutluluk bulmak için neleri vermezdim ki
Gönlümü hep hoş tutmaya çalışıyorum
Zaman an be an akıp gidiyor
Kimbilir kendimden kaçmanın en iyi yolu
Huzur dolu yarınlar varsa
Önemli olan o günlere ulaşmaktır...
YEŞİLIRMAK