Kan damlıyor şair gönlümün parmağından
Her gün bir şiir intihar ediyor yaprağından
Bağım, bahçem kurudu,koptu toprağından
Kül olan gönlüme güller ,serme istemem...

Ben kendi cezamı,kendim kestim elimle
Gel,dedim Azrail’e gel, kendi dilimle
Görünmez kürekle aşkı gömdüm kalbime
Yalan sevginle kalbime, girme istemem...

Başkasının gözüne baktığından beri
Gönlüm bir delidir, aklım desen serseri
Kalmadı sevdamın bir değeri,bir ederi
Ne değerim,ne kıymetim ,bilme istemem...

Sigaramın dumanı savurdu ismini
Bulutlar sahiplendi o güzel resmini
Yağmurlar indirdi,yeryüzne cismini
Toprağıma bir damla su, dökme istemem

Sana olan bu nefretim hiç dinmeyecek
Yalvarsan,yakarsan da sana dönmeyecek
Yaktığın sevda ateşi hiç sönmeyecek
Ne hâlimi,ne hatrımı ,sorma istemem...

Masama konuk olan eski bir radyodan
Tanıdık ses yükseliyor çalan şarkıdan
Acı haykırdı kabuk bağlayan yaradan
Ne ölüme,ne dirime ,gelme istemem...📌