Of...offf...off ki...ne of...
Ne zaman son desem...
Yerin dibi... göğün derinliği kadar bir sen oluyorum...
Sadece sen oluyor... göğüs kafesime çaresiz bir sen dolduruyorum...
İçime... iliklerime kadar.... içimin aldığı... iliklerimin hissettiği kadar... Kocaman bir sen...

Aldığım her son kararın altına ...sayısız senler imza atıyor...
Yüreğimin tam orta yerine ...milyonlarca sensizlik... gelip bağdaş kuruyor...
Oturuyor arsızca... ne kovabiliyorum senleri... Ne ağırlayabiliyorum sensizlikleri...
İkilerin...İkilemin...en çok da aşk denen...sen ve ben denen bir denklemin içinde...biz olamadan yitiyorum...
Yitiriyorum aklımı... yitiriyorum kalbimi... aklımın almadığı kadar deliriyor...Kimselerin görmediği kadar çıldırıyorum...

Ne zaman son desem... özlediğim bu son şehir...bu son şiir desem...
Seni son kez yazacağım...sana son kez elveda diyeceğim, desem... boyu posu devrilesi bu devrik cümleler...
Yıkılmaya meyilli aşkını... yıkık bir cümle ile seni seviyorumlar değil....seviyorum seniler, yazıyor ...yazma... desem nafile...biliyorum...
Her seferinde sanki bir ilkmiş...ilk defa seni yazıyormuş gibi başlıyor...

Kalem sen oluyor...kalem hep seni yazıyor...
Kelam sen oluyor... tüm kelamlar seni söylüyor...
Yürek ellerim... kırık mısraları sarmaya çalışıyor...
Topal gönlüm... yorgun ayaklarla... düşe kalka yürüyor...devrik mısralarda devrile devrile ...yorgun düşüyor...
Atıyor kendini aşk ve sevda denen... iki kelime arasındaki uçurumdan aşağı...
Biliyorum düştüğüm o derin yardan... ağır yaralar alıyorum...
Tamiri imkansız...tamircisi zamansız ve amansız kaybolmuş... şifahaneyi çoktan kapatıp gitmiş senler, seninle... Ben her seferinde kan kaybetmeden... Seni kaybediyorum...sen dolaşan damarlarımdan...damla damla sen akıtıyorum...

Sen nasıl bu kadar sonken... tüm sonlara inat... tekrar tekrar sen oluyorsun...
Sen nasıl bu kadar bende...benden fazlasın...
Ben eksiltmeye çalışırken seni ... nasıl bu kadar çoğalıyor...kendi içimde bana nasıl bir yer bırakmıyorsun...
Ben eskitmeye çalışırken seni... nasıl bu kadar yenileniyor... Bendeki beni nasıl bu kadar eskitiyorsun...
Ya sen benden ne istiyorsun...ne elimi tutuyorsun...ne elimi bırakıyorsun... Yapışmışsın yakama bir alacaklı gibi... canımı mı istiyorsun... Al hadi bana ait olmayan... aslında sana ait olan bu canı...al da kurtar beni...can içinde can taşımaktan...al da kurtar ruhumu...bir bedende iki ruh taşımaktan...

Bu son, dediğimde...son olsun artık sözüm...
Bu son, dediğimde ...son olsun ağlamasın artık gözüm...
Bu son, dediğimde...son olsun...dağlamasın özümü ayrılıklar...
Ne olursun merhamet et... acı bana...ne olursun bırak... düş yakamdan...son kez elveda diyeyim sana...son kez bakayım ardına... Son kez bakayım sevdana... Son kez bakayım aşkına...
Artık dönmemek üzere git...
Artık artmamak üzere bit...
Uzamasın artık "son..." dediğim cümleler...
Son olsun artık tüm senler...
Son bulsun artık tüm senli seneler...📌