bobam denen ellere ğalasıca, singildeyesice ,
öz be öz kendi çocuklarına deği(l) de
taygeldilere saa(hi)p çıkdı eyi mi
belki üsdüne de almışdır emme; bana ne!
“beni ki benden getdikden keyri”
malının hepiciği bana ğalsa neneyen
e(h)tiyacım da yok, eyvallahımda
ıhı hurada bi dünek sa(hi)bı da benin
umurumda bile olmadı valla-billaha
“ölmüş eşşek gurtdan gorkar mı” len
yaşarkana ne hayrını gördüm neneyeyin
meresinden ne hayır beklecen
bi ğün bobalık mı etdi mülcem
emme neçcen.. de get Allasen!
Ismayıl!.
.
ulen donuz mezerinde yatasıca!
biz de senin sulbünden endik işde yaa..
gardaşlarımdan uzak, ben dedemgilde
onnarı gördükçene analığı duydukçana,
a(ğ)laya, a(ğ)laya içerim yana yana
bi(r) tenesine saa(hi)p mı çıkabildim,
sabi-sübyan yeniyetme
gaderin gülmedimi ğülmez ğeder gari
kendi başını düzemeyen gelin başı düzer deller
ellerde neler var neler
neyde-bili(r)dim
elimden ne ğelirdi
Ismayıl!
.
şükür emrine; elime düşmedi donuz bobam..
elimden geleni eder miydim bilemen
emme hep taha beterini hayallardım, neneyen
Allah da bana soval etmezdi onnardan..
neye.. o köy senmin, bu köy şenmin, satdı
olmadan gedesice analığım durdurtmadı
meymanatsız, garnıdar, gara suratlı, ğara-ğarı
çekdiklerimi, onunkunnar da ona; eyi yaşatdı
garnım burnumda bi ğün ta(ham)mil etmedi zilli
hemi de hazırımış gibi öte yüze aşırıvi(r)di
goca üsdüne goca.. hay olmadan gedeydi hepiciği,
çocuklar onun, bunun, şonunn, ötekinin
emme bobaları kim oluşa ossun.. bana ne
hiş birine, kimselere deyemesem de
bana ğöre hepiciğinin bobaları senidin
Ismayıl..
.


biri hurda çırak, öteki başga yerde himaye
hepiciğine sahap çıkdım nehayetinde
şükür, biri ötekini öğey bilmedi gene de
“Anşadudunun o(ğ)lu” dediler hepiciğine de
Gızımı da beni de Gara Musduk sahaplandı
düğürümden Allah bin kere ırazı ossun,
Teslime aba sizlerinde başınız sağ ossun
emme o bobam olacağa, içim hiş ilimedi
zati kimseye de gerek galmadı,
analığım ona öyle bi çekdirdi kii
bana ğalı(r)sa buynuzladı da!
emme bana ne, bin beter ossun imi
anamı çoğ aradı, çook olmadan gedesi
garip anaca(ğı)zım onu adam etdiydi
“bin beter osun işallaaahh”
ondan şundan duydum da
içim kıl gadak titiremedi
umurumda bile olmadı vallahi..
bobam? laletdayın biriydi
olamadı, olmadı, olamazdın
emme sen aslannar gibi
sen..?, sen dayıma hep varıdın
Ismayıl
.
emme sen.. sen Ismayıl!.. Ismayılıımm
oldu bitdi başgasını bilmedim, tanımadım
sen olmasan ben canımdan da,
dünnamdan da geşdiydim vallaha
bu ğece capcannı dalyan ğibiydin ürüyamda
“gak gı!” dedin; “n’oluyon gı” gavışcaz taha
“günahısa günah” dedim yekdepden
ordan dürelendim gakdım, hemen
vallaha-bilaha her zerresini yaşadım
sen "yörü" dedin ben; seğittim mardım
Ismayıll..
.
“yağmır yağar suyna dolar dereler
içerimi acıtmayo yareler
gurbet elde ölüp galsan yad eller
kimsesizler mezerine defneder
dovam Allah sana yardım eder..
Ismayıl..”
..
“emme yok mu; derdin beni del eyler
burdan sana yörünmeycek yol eyler
gurbet elde galsan seni yad eller
iki kürek toprağınan defneder
dilerin ki Allah seni hıfz eder
Ismayıl..”
…
“ya ben ne edeyin nere ğedeyin
Fer(h)at gibi dağları mı deleyin
“huradayın” de de uçup geleyin
insan sevdiğini cana defneder
o dünnamız Cennet olur, etme keder
Ismayıl..”