Kırmayın çiçekleri, ezmeyin çimleri
Bize mesken oldu, şu yaban elleri
Ah-u figan ederken, garip bülbülleri
Boynunu büküp bekler kırmızı gülleri

Artık, kuşlar ötmüyor bu topraklarda
Arılar vızıldamıyor kara kovanlarda
Çocuk sesleri duyulmuyor sokaklarda
Perdeler açılmıyor kimsesiz konaklarda

Meydandaki çeşmede gelin-kız kalmamış
Okula baktım da sadece dört duvar kalmış
Hele eski cami, sanki secdeye kapanmış
Sanırsınız burada hiç ama hiç yaşanmamış

Harmandaki seten zamana yenik düşmüş
Yandaki dibektaşı içi boşluktan büzüşmüş
Çocukluk anıları da pınarlarda yüzüşmüş
Komşu komşusuyla çoktandır küsüşmüş

Kendimizi unuttuk da, tarihi de unuttuk
Çocukları kışın, conguluslarla korkuttuk
Arada bir de, bacalardan torba sarkıttık
Şımarık balaları biz, işte böyle uyuttuk

Anılar mezarlığından sizlere selam olsun
Gönül isterdi ki her şey, yerinde dursun
Ne olur artık, yerel tarih bari korunsun
Cümle dostlarımı Yüce Rabbim korusun

İshak ÜNLÜ YOZGAT
19 Haziran 2023