Merdiven altlarına paspas olmuşçasına
İsyana dönüşüp
İnzivaya çekilmişti ağıtlarım.
Sığ düşüncelerden kaçmışçasına
Kendimi
Bulutların sancılı havasına teslim etmiştim.
Tam o zamanda
Ruhumun dibine kök salmıştı yaralarım.

Gezginliğin suretinde
Kaybolmuşluğun içinde
Her yerime ağrılar girmiş
Yağmur bardaktan boşalırcasına yağmış
Sanki yer yerinden oynamıştı.

İçimde koca ağırlıklar taşımış gibi
Kaderin ağlayışları ruhumu derinden sarsmıştı.
Kırmızılı rüzgâr
Çepeçevre alıp götürmüştü önüne gelen her bir şeyi.

Kaderin orta noktasında birleşen gönüllerde
Kırık notalarım üşümüşçesine
Küsmüştü sesin ahengine
Dünüm
Gecenin yarısında sessizliğe bürünmüştü.

Kim bilir?
Yarınlar bize daha neler saklamış diyerek
Söylenip durmuş ta bu vakte değin
Ama hiç bir cevap bulamamıştı benim yaram.

Mehmet Öksüz