53
Yorum
96
Beğeni
4,9
Puan
2297
Okunma


Şehrin sessizlik korosu yükselirken
Yalnızlığın bayrağı dalgalanıyor güvertemde
Erbainde üstünde kuş olmayan
Karla kaplı bir ağaç dalı gibi
Kurumuş portakalın kabuğu gibi
Sımsıkı sarıyor etrafımı yalnızlık
Yerleşiyor göğsüme
Kapı zilim paslandı çalınmamaktan
Uzaklara titreyerek bakıyorum pencerelerden
Gecenin karanlık peçesinde
Sabrımın prangaları çözülünce birden
Gökyüzü bir çığ gibi üzerime düşüyor
Kalbime bir hançer saplanıyor
Gözyaşlarım parlıyor
Kayboluyorum düşünceler girdabında
Acımasız yalnızlığımın ortasında
Öfkem köpürüp oda duvarlarına vururken
Akşamlar her gün üzerime çökmekte
Ve derin bir hendek
İçine düşmem için beni beklemekte
Karamsarlığım kanatlanıp uçmakta uzaklara
Anladım
Yalnızlık özgürlük vermedi bana
Yüksek dağların havasını getirmedi solumam için
Hadi gel hapsedildiğim viraneye
Terk edildiğim köşede
Ruhum çırpınırken
Yalnızlığımı yıka
Seğmenoğlu
Şiirimi güne seçen Seçki’ye, şiirime yorum ve beğeni bırakan Değerli Şair Dostlarıma yürekten teşekkür ediyor, saygılarımı sunuyorum.
5.0
98% (65)
1.0
2% (1)