Seninlemiyim sensizkende
Mutlumusun bensizkende
Ayrılık uzakta olmak değildir sadece
Yalnızdır insan bazen beraberkende

Göz diliyle konuşamıyorsan
Gönül bağıyla birleşemiyorsan
Uzaktan uzağa sevişemiyorsan
Yalnızdır insan beraberkende

Öyle bir söz söyle ki lugatta olmasın
Bir vaatte bulun ama sözde kalmasın
Bir sevda ateşi yak hiç sönmesin
Yoksa insan yalnızdır beraberkende

Herkes koşar bu yolda finale kalan azdır
Ayrılır yollar bir gün ortada kalan boş sözdür
Gerçek aşkı yaratan kalplerdeki özdür
Yalnızdır yoksa insan severkende

Bir maç gibidir sevda oyunu
Ya berabere sürecek ya biri yenilecek
Kaybeden sanırki bir daha sevip sevilmeyecek
İşte o zaman insan ilelebet yalnızdır

Kurur yavaş yavaş yüreğindeki aşk pınarı
Kapanmaz bir türlü sevda yarası
Ödenmez ruhun bedene olan kirası
İşte o zaman insan hem mutsuz hem yalnızdır

Gelmesin hiç bu bahsin vakti anı
Bülbül olsan bulamazsın şakıyacak altın kafes
Nehir olsan bulamazsın söndürecek tek bir yürekte ateş
O zaman sevenler ahirette bile yalnızdır

Osman Vaıf Coşkun