Men könlümü açtım bir vefasıza,
O yanan üreye od saldı, getdi.
İstiyerdim, mennen bu derde döze,
Aklımı, fikrimi o aldı, getdi.

Sormadı birce gün hal, ahvalimi,
Böhdan edip alır yar vebalimi,
Yeddi biyana yad sorar halımı,
Soruşmaz, bivefa zay oldu, getdi.

Can evim tarumar olup ay havar!
Bedeni boş handı, üreyi duvar,
İlk bakış, ilk sevgi gözlerinde var,
Gözleri üreyi hey deldi, getdi.

Mehebbet eylerdik geceler boyu,
Nabelet men mişem, değişip huyu,
İndi dilleri lal, ses vermez guyu,
Bilmedim ellerde ne buldu, getdi?

Cemalı ay kimi doğardı mene,
Görende ilk duygu gayıdar yene,
Nehlet gelsin onu gördüğüm güne,
Gocalttın, cavanlığ da soldu, getdi.

Mehebbet ehline olmuşdu uzağ,
Gözleri üreye olardı çırağ,
Men seni gönlüme ederdim gonağ,
Dediler ömrünnen bir yoldu, getdi.

Getmeli gonağın getmeyi yaxçı,
Dost elinnen bade içmeyi yaxçı,
Yormadan genç ömrün bitmeyi yaxçı,
Ey dünya! Emircan da geldi, getdi.
8.6.2023 Emir Şıktaş
döze/sabrede, böhdan/iftira, yeddi biyana yad/akrabalık bağı olmayan yabancı, nabelet/bilmeyen, gayıdar/döner, nehlet/lanet, çırağ/ışık veren, gonağ/misafir, yaxçı/güzel, guyu/kuyu, getdi/gitti.