Okuduğum şiirlerin virgülünü çaldım
Dizelerin orta yerinden…
Mutluluktan hesap soran mutsuz bir şiirin soru işaretlerini çaldım
Şairine hiç çaktırmadan…
Bitmemiş bir dizenin sonunda -üşüyen çocuklar gibi-
Birbirine sığınan üç noktaya çarpıp kaçtım
Ruhu bile duymadan şiirlerin…
Bir ünlem işaretiydi sanırım en olmadık yerde çığlıklar atan
Keskin ve ölümcül bir dille kestim sesini hemen…

Şiirlere son veren bütün noktaları söktüm yerinden
-Son noktası konmasın ve bitsin istemedim hiçbir şiir… Hiçbir zaman-
Bu yüzdendir; birbirine sığınan üç güzel çocuk gibi
Şiirlerimin sonuna üç nokta ektim durdum her zaman
Üç derin nefes… Üç güzel öpüş… Üç gonca gül… Üç muhteşem gülüş…
Can suyunu bolca verdim
Aşka dokunsun… Hayata… Ve kalplerimize
Ve insanın her bir haline kök salsın istedim bütün şiirlerim…
Yalnız bir şairin dalgınlığına denk getirip
Hasretini çaldım şiirlerinden
Hüzünlerini, sevinçlerini ve aşka dair bütün sözlerini
Dağlarını, taşlarını, denizini, gökyüzünü…

İlanıaşk için
Dalından koparttığım gonca bir gül gibi
Kokladım durdum bütün şiirleri sevgilime sunmadan önce…

Şiirini arayan eşkıyalar gibi
Önlerini kestim… Bodoslama daldım bütün şiirlerin üzerine
Kalplerini kırdım bi güzel
Aşklarını çaldım… Sevinçlerini
Daha çok ayrılıklarını… Acılarını… Hüzünlerini…
Kitapsız, deftersiz, kalemsiz
-elinde, ayağında ve yüreğinde ne var ne yoksa artık-
Anadan üryan… Ekmeksiz, susuz ve şiirsiz bıraktım bütün şairleri…

“Şiirlerinden başka kaybedecek hiçbir şeyi olmayan şairleri…”
Devletsiz ve dizginsiz bütün şiirleri
Ve şiirlerin baş eğmezliğini kıskandım durdum ömrüm boyunca…

Beni baştan çıkarttın ya!
Helal olsun… Aşk olsun sana şiir…