3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
543
Okunma
Nerde kalleş varsa düştü payıma
Çalındı umudum düştü yoluma
Mukayyet olamam garip aklıma
Sonunda çıldıran yine ben oldum
Hayatın kahpesi bize dert oldu
En sağlam yerimden beni de vurdu
Kırıldı inancım beden yoruldu
Sonunda çıldıran yine ben oldum
Çıktım insanlıktan tükendi vicdan
Umudum kalmadı dostumdan yârdan
Hele Can bildiğim kalleş insandan
Sonunda çıldıran yine ben oldum
Nemrut’un dağını aşıp gelmişim
İnsan gururunu yenememişim
Bu gurur bu kibir baki bilmişim
Sonunda çıldıran yine ben oldum
Hayatın sahtesi düştü payıma
Dost düşman bir oldu düştü yoluma
Ne zaman sevsem bir hançer soluma
Sonunda çıldıran yine ben oldum
Etrafımı sarmış kara yılanlar
Dolanmış diline türlü yalanlar
Sahte yüzleri kalpleri karalar
Sonunda çıldıran yine ben oldum
5.0
100% (5)
Cevap Yaz