[ kalin ÜÇLEME

-I-

Gün kızılca kıyamet batarken akşamları
Her batışı tükeniş sanırdım senden evvel
Yüreğim dermansızca atarken akşamları
Ölümü kolay bir iş sanırdım senden evvel

Zaman zaman kalbimi yoklar aşk denen çile
Yokladıkça gönülden şiirler geldi dile
Aşkımı sahiplenen olmamış olsa bile
Elbette birçok güzel tanırdım senden evvel

Delikanlılık çağda aşka âşık olmadan
Kara sevdalı oldum yardan olur almadan
İmkânsız sevdalara düşsem bile yılmadan
Vuslat için her şeyi denerdim senden evvel

Nice dertliler gördüm perişandılar inan
Leyla’sını arardı kendini Mecnun sanan
Arkadaşlık adına yüreğime sığınan
Nice kırgın kalpleri onardım senden evvel

Şimdi dertler çaresiz, vuslatları imkânsız
Bir sevdaya düştük ki müsebbibi vicdansız
Kendimle çok savaştım, umutsuz ve de kansız
Karanlık dünyalara fenerdim senden evvel

Umutları ayrılık korunda yakılmamış
Coşari’ydim adıma türküler yakılmamış
Dalları kırılmamış, yaprağı dökülmemiş
Yüce bir aşk arayan çınardım senden evvel

-II-

Doymamış olsak bile aşkın doruğundaydık
Sevginin yücesini gördük senle beraber
Ömür takvimlerinde bir bir günleri saydık
Aşkla atan kalpleri yorduk senle beraber

Sevgi insanı olduk, aşk yolunu izledik
Çoğu gün hasret kaldık özlendikçe özledik
Beklenen gelir diye hep yolları gözledik
Vuslat için çok hayal kurduk senle beraber

Gurbetler değil midir söndüren ocakları
Umutla bekledik biz ağaran şafakları
Sevgiye yol vermeyen tüm çıkmaz sokakları
Sabır taşları ile ördük senle beraber

Biraz umutlansak da şansızlığı yendikçe
Kırıldı kalplerimiz kavuşmak yok dendikçe
Çaresizlik içinde umutlar tükendikçe
Kanayan yaraları sardık senle beraber

Coşari, bu sevdada hiç umut görünmüyor
Lakin çekip giden de günahtan arınmıyor
İki kişilik yolda tek kişi yürünmüyor
Aşk yolunun sonuna vardık senle beraber

-III-

Devasa aşk büyüttüm ben yorgun yüreğimde
Hasret çeken bir neslin türüyüm senden sonra
Parlayan gözlerinde ve vurgun yüreğimde
Cümle gönül gözlerin nuruyum senden sonra

Sanki yıldırım çarptı, olanlar apansızdı
Gözün gördüğü güzel resimdeydi, cansızdı
Yarınsız bir sevdaydı kavuşmak imkânsızdı,
Çobansız bir âlemde sürüyüm senden sonra

Beni sevmesen bile ben seni seviyordum
Yarınsız aşk uğruna kendi kendimi yordum
Her aklıma düşendi içten ağlayıp durdum
Gece gündüz kanayan yarayım senden sonra

Ayrılmak öldürmektir seveni taammüden
Nedense asla geri dönmüyor çıkıp giden
Soğuktan titrer gibi titrerdi yorgun beden
Küllenmiş bir sevdanın narıyım senden sonra

Coşari unutamaz uzaklarda kalsa da
Anılar hatırlatır unutkanlık olsa da
Ruhum kendinde değil beden nefes alsa da
Ben ne ölüyüm ne de diriyim senden sonra

06.06.2023/Samsun

İbrahim COŞAR