Farkında bile değiliz beiki insan gariptir
Geçmişiyle takıntılıdır çoğunlukla, biraz eziktir
Güne değen bakışlar eğik ve dahi soluktur
Hep sonraki güne ötelemedir umudun gelişi.

Anı kucaklayamaz ve döneriz sırtı
Yitenlere evyahtadır dil, bitimsiz gecedir sıkıntı
Düşünceler sanki alacakaranlık kuşağı
Yarınlara saklanmıştır neşe, masal diyarı.

Siyahın ve beyazın içinde yitmektir bu
Renkli bir dünyanın varlığınıysa inkar
Dostlar verebilseydi keşke, öyle anlarda omzu
Gelenin güzel oluşunadır hep şu avuntu.

Yaşanmakta olandır oysa hayat, buydu gerçek
Ey kara gölgeler gibi üzerimize abanan kuruntu
Kandır kendini de haydi fallardan da beslenerek
Yüzleşebilmek değil mi gün, hem de gerçeğe vurgu.

Öylece elden kayıp gitmemelidir zaman, hazinedir
İçine sığdırılabilenlerle o ana, güne de değendir
Çıkışı çok dik olsa da vazgeçilemez yürümekten
Nihayeti iniş değil mi, cefaya, tere de bedeldir.

Daha ötelere bakmanın faydası güne değemez
Günün içinde var olmadan da yarın gelemez
Yok hükmüne sokmanın şu anı, ne faydası var
Rüzgarın esişine, buluttaki renge, çocuk gülüşüne
Börtü böceğin şu devinimine bir bak, umut bugündür
Anı kucaklamaktaki istek, mutluluğun da türküsüdür.

Oğuzhan KÜLTE