Bak arkadaş!

Ben beceremem öyle süslü lafları,

Kalbimi onaracak usta yok,

Dünkü tezgâhta kaldı düşlerim

Duruşumda gurbet saklıdır,

Susuşumda nice kahırlar,

Fallarım hep ayrılıklara gebedir,

Gitmek zorunda kalanlara dair,

Susup söyleyemediklerim,

Hep içimde öksüzdür,

Canımı yakan, kavuranlar,

Hep dışarıda mesnetsiz...





Bak arkadaş!

Neler gördü küflü sapaklarda bu gözler,

Gönlüm giderayak küs bakışlarda közler,

Bir âmânın gözlerinde yarin sesini özler,

Sonrasızlığın deminde durmadan tökezler,

Göz alıcı maviliklerde öylece unutuldum,

Hangi suçun kefareti morarmış kanatlarım,

Hangi acının bedeli prangalı yazgım,

Çıt çıkarmadığım soğumuş söze inadım,

Susmayı seçtiğimden beri,

Yazıp yazıp siliyorum hep cümlelerimi...





Bak arkadaş!

Bu derde daha ne kadar yanarım,

Bilmem ama,

Bildiğim tek şey var ki;

Gidene kal denilmiyor,

Hesapsız karşılıksız sevdiklerim,

Öyle alnının çatına vuruyor,

Zile basıp kaçan aşklarım,

Bilinmedik hüzünlerde duruyor,

Biri eksik içimde,

Bense fazlayım artık kendime...